"Een draaiende ventilator aan het plafond brengt de lappen licht in beweging, waardoor zichtbaar wordt dat ze iets verborgen houden. Af en toe is een glimp van het beeld te zien. Om de foto’s te bekijken moeten we telkens een lap oplichten. Op dat moment stuit onze nieuwsgierigheid op de choquerende beelden van slachtoffers van allerlei geweldsdelicten."

Ikzelf was te netjes om de doeken van Christian Boltanski's 'Les Concessions' in museum De Pont op te tillen, want "kijken doe je met je ogen, niet met je handen". Zeggen ze. Mijn bijna onbedwingbare drang tot het aanraken van kunst is in de kiem gesmoord toen ik lang geleden in een Enschedees museum mijn handen niet van een met parelmoer ingelegde lijst kon afhouden. Meteen ging er een alarm af en kwamen van alle kanten de suppoosten aangesneld. Toch doe ik het nog wel, soms, stiekem en uit het zicht van de bewakers. Maar het werk van Boltanski heeft zo'n gewijde, heilige sfeer dat ik niet durfde.

> Christian Boltanski: 'Les Concessions'

In het prachtige museum De Pont waar ik gisteren was vond ik de installatie 'You are the Weather' van Roni Horn erg mooi. Een witte ruimte, rondom behangen met portretfoto's van een meisje dat tot aan haar nek in het water staat. Op elk van de 100 portretten heeft het meisje een andere gezichtsuitdrukking, iedere foto is afgedrukt in een andere tint, van bleek van tot fel en van zwart-wit tot kleurrijk. Het kon natuurlijk niet missen, ook al dacht ik dat het deze keer niet zo was: Roni Horn is - alweer - een vrouw.

> Roni Horn, meta-minimalist sculptor.

  Robert Gober, Untitled, 1992

"Hoewel de foto van het bruidje in haar ouderwetse bruidsjapon al direct iets onbehaaglijks heeft, duurt het even voordat men zich realiseert dat hier geen jong meisje is geportretteerd, maar een man."

> E(i)ndexamen 2000: Robert Gober uitgelegd door het Boijmans van Beuningen, in het onderdeel 'Hoe abstracties te verbeelden'.

  

Behalve het werk over gravin Bathory (zie vorig bericht) was in museum de Lakenhal de video 'Piëta' te zien, waarop Erszébet Baerveldt iets doet - verzorgen? verplaatsen? ja, wat eigenlijk? - met een lichaam van klei . Volgens een artikel ergens op het internet "the artist struggles to destroy/resurrect a life-sized clay figure on a shrouded table." Klik, kijk en oordeel zelf.

> Erszébet Baerveldt's video 'Piëta': 56k / 28k

 Erszébet Baerveldt

Van kunstenares Erszébet Baerveldt (Nijmegen, 1968) heb ík sinds 1997 niets meer gezien of gehoord. In dat jaar won ze de Prix de Rome voor beeldhouwen, exposeerde ze in een New Yorkse galerie en had ze een tentoonstelling in het van Abbemuseum. Geen slecht begin van een carrière, zou je denken. Maar maakt ze nog kunst? Of heeft ze een heel ander leven, als tuinman, huisvrouw of manager? Leeft ze nog?

In museum de Lakenhal in Leiden zag ik in die tijd haar project over de Hongaarse gravin Erzsébet Bathory (1560-1614). Vanaf haar 14e was Erszébet Baerveldt zozeer gefascineerd door deze gravin - van wie het verhaal gaat dat ze honderden jonge meisjes zou hebben vermoord om te baden in hun bloed - dat ze later als kunstenares de voornaam van de gravin aannam en zelfs haar uiterlijk veranderde - door met een laserbehandeling haar haargrens te verleggen, zodat ze hetzelfde hoge voorhoofd als de gravin zou hebben - om op haar te lijken.

> Erszébet Baerveldt over dit project op de website van 'De Plantage'.

 Sam Taylor-Wood: Breach

"Breach (Girl and Eunuch) only makes me wish the big grey concrete unicorn wasn't here, and I don't understand what the seated beast has to do with the weeping girl in the video next to it." - aldus Adrian Searle in The Guardian.

> Sam Taylor-Wood's Breach, the movie, zonder eenhoorn.

  

"Er zijn zoveel mogelijkheden de wereld en de mens te verklaren. Geen enkele poging leidt tot het uiteindelijke inzicht...maar dat maakt niet uit."

> Judith Samen

  

Op het bureau van de galeriehouder lag een boek opengeslagen bij wat afbeeldingen van het werk van Jenny Saville, één van de Young British Artists. Het schilderij 'Plan' uit 1993 dat ik daar vanuit mijn ooghoeken zag vond ik lang geleden interessant vanwege de hoogtelijnen - als op de landkaart van een berggebied.

Tegenwoordig zou ik kiezen voor de fotoserie 'Closed Contact' die ze samen met Glen Luchford maakte en waarbij Saville - of is het iemand anders? - op een glasplaat ligt en van onderen af wordt gefotografeerd. Nu zie ik de afbeeldingen naast elkaar en vallen me ineens de overeenkomsten op. Het schilderij met de hoogtelijnen en de foto 'Closed Contact #9', waarop de omtrekken van borsten en buik op hoogtelijnen lijken - en dat eigenlijk ook zijn.

> Jenny Saville en de fotoserie 'Closed Contact'.

  Robert Geveke: shah (2)

Gisteren was ik - tussen apotheek en postkantoor door - bij de tentoonstelling van Robert Geveke in een galerie hier om de hoek. De schilderijen waarin Geveke "probeert met verf een equivalent te vinden voor het zinderende, pulserende licht dat uit de beeldschermen komt" bleken in werkelijkheid een stuk beter te zijn dan ik dacht, toen ik ze vantevoren op míjn beeldscherm zag.

> Robert Geveke, tot en met 15 juni in galerie Aschenbach en Hofland.

  Tracey Emin:
  I Think It Must Have Been Fear

voordeWind (4:49 am): hinke post nu

Cioran (4:49 am): emin?

Cioran (4:50 am): of weer een vrouwtje dat kan toveren met naald en draad?

voordeWind (4:50 am): haha

Cioran (4:50 am): hahaha

> Tracey Emin: I Think It Must Have Been Fear, uit de White Cube tentoonstelling 'Out There' in april 2000.

  

"The centerpiece of Mona Hatoum's exhibition is an embroidered keffieh, the Arab head scarf, which has been embroidered with female hair."

> Mona Hatoum - Images from Elsewhere

  

Op de tentoonstelling 'Strip & Tease' (zie vorige post) is ook werk te zien van de in 1985 op 73-jarige leeftijd overleden kunstenaar Eugene von Bruenchenhein. Bruenchenhein's muze was zijn vrouw Marie die hij eindeloos als een sexgodin portretteerde. In hun keuken hing een bordje met het opschrift 'Eugene Von Brunchenhein / Freelance Artist / Poet and Sculptor / Inovator (sic) / Arrow maker and Plant man / Bone artifacts constructor / Photographer and Architect / Philosopher'. Een ware Homo Universalis dus, die zijn leven lang Outsider bleef:

"For more than 40 years, the artist, who lived in Wisconsin all his life, worked as a baker and gardener by day, and at night produced thousands of art objects that filled his shabby suburban home. Completely self-taught, he never exhibited and no one except his wife Marie ever saw his visionary paintings, sculptures, ceramics and photos until his death in 1983, at age 73."

> Eugene von Bruenchenhein

  Dana Wyse: Stay In Love Forever

Het eerste Kunstwerk dat ik ooit cadeau kreeg was een injectienaald met wat wit poeder verpakt in een zakje met label, van de Canadese kunstenares Dana Wyse. As seen on TV: Dr. Ernest Mascot's 'Stay In Love Forever' inoculation kit. Het pakketje hangt nu al twee en een half jaar - ongeopend en ongebruikt - boven de bank maar de man die het mij gaf en ik zijn nog altijd In Love.

> Dana Wyse's Pills and Remedies - vanaf vandaag tot en met 13 juni te zien op de tentoonstelling 'Strip & Tease' in galerie 'Aeroplastics Contemporary' te Brussel.

 

Links: vorig jaar, ergens in de herst, maakte ik rond 16.15 uur in het Stedelijk Museum wat foto's van een video installatie. Welke tentoonstelling het was en van welke kunstenaar de installatie wist ik niet meer, toen ik thuis de foto's op mijn harde schijf laadde.

Rechts: tot ik vandaag op het Prachtige Internet een foto tegenkwam. Footloose, de bevrijdende werking van manipulatie. Met werk van Runa Islam, Vibeke Tandberg en Valérie Jouve. Stedelijk Museum, t/m 18 november 2001. Runa Islam. Tuin. 1998. 16mm film. Afmetingen variabel.

> Tuin - een installatie van Runa Islam.

"The turbulent life of artist Tracey Emin is to be turned into a film. Based around the seaside town of Margate where she grew up, she will also direct the movie. She has previously revealed that she was raped as a child and the script, like her artwork, is not expected to shy away from difficult subjects."

> BBC News | Arts: Tracey Emin to film life story

 Gilbert and George

1. Thou shalt fight conformism
   
   
2. Thou shalt be the messenger of freedoms
   
   
3. Thou shalt make use of sex
   
   
4. Thou shalt reinvent life
   
   
5. Thou shalt create artificial art
   
   
6. Thou shalt have a sense of purpose
   
   
7. Thou shalt not know exactly what thou dost, but thou shalt do it
   
   
8. Thou shalt give thy love
   
   
9. Thou shalt grab the soul
   
   
10. Thou shalt give something back

 Sewing sampler  (English, 1896)

"This strangely shaped sampler was a format quite widely adopted in the late nineteenth and early twentieth centuries because it allowed a young needle-woman to demonstrate her ability to perform a variety of dressmaking, plain sewing, and decorative techniques."

> Een 'sewing sampler' - in 1896 gemaakt door Ethel French als proeve van kunne in een tijd dat er nog geen naaimachines bestonden.

  Alba D'Urbano

"The idea behind this project is connected to the production of the first 'suit of skin' made of material printed with images of the naked skin of the artist's body."

Alba D'Urbano's project 'Il sarto immortale' (the immortal tailor) en 'Alba D'Urbano Couture', de online shop waar alle kledingstukken te koop zijn.

Tracey Emin

"I sew simply because I sew and I am actually quite good at it. It's not like I'm trying to come up with some grand female statement. I like the humbleness of sewing. And I can tell my mood by my stitches. At the moment I am pretty manic and I tend to do them really tight, sort of twisted. But it is definitely good for me to sew rather than to go around hitting people. So you might think it is domestic but I actually think it is something that you get in mental institutions."

Citaat van Tracey Emin uit een interview met Mark Gisbourne voor 'contemporary visual arts' (issue 20, 1998).

"But did you always want to be an artist?"

"I don’t really know. Did I want to be an artist when I was four? Yeah, sort of, but I had a totally different idea of what an artist might be then than I’ve got now. I always considered myself quite artistic. I wrote a hell of a lot of naff poetry when I was a teenager, but most of it is about what you don’t want to do. I mean, I never liked getting out of bed in the morning. I never really had a proper job – I had lots of jobs, but none which required me to get out of bed five days a week in the morning. I think that had a lot to do with wanting to be an artist."

Uit 'the tate interview no. 5' met Sarah Lucas (maart 2001).

Draad op denim van Tucker Schwarz: 'For what it's worth, I still love you...'

"With their composed character and splendid colour they appeal to our ideals of beauty, but the reality/unreality that he creates is that of a nightmare."

Fotograaf, beeldhouwer én schrijver Eldon Garnet.

 Agata Zwierzyñska: Listen® The Telephone Book

"The nomination for one of the final prizes of the Prix de Rome in Graphic Art in 1998, and the possibility of realizing a three-month long project, triggered a long planned telephone book project, based on a fascination with listening to other peoples phone talks.

(...)

The book won Zwierzyñska the 1st prize Prix de Rome and was then exhibited at Arti et Amicitiae where it was stolen during the show’s private view."



Agata Zwierzyñska: Listen® The Telephone Book Clip

Onze eigenste Rineke Dijkstra (Sittard, 1959) werd deze week geveild bij Christie's New York en haalde daar een record: er werden 405.500 dollars neergeteld voor 'Hilton Head Island, S.C., USA, June 24, 1992' en 5 andere foto's (serie van 6).

  

Jana Sterbak (Praag, 1955) maakte een fauteuil van biefstuk en garen en een jurk van biefstuk, zout en garen: 'Chair Apollinaire' en 'Vanitas: Flesh Dress for an Albino Anorectic'.

Jenny Holzer: Untitled (Selection from the Survival Series)

Jenny Watson: Ghosting (Looking at photos of people before a tragedy is interesting. It's clear we don't have a clue what's going to happen.)

"Watson's texts are only ever fragments, the images only moments, the individual works part of some mysterious, larger work-in-progress. She makes herself the fulcrum, the enabling fixed point, but there is no narcissism. This exhibition offers storyboards from a movie in endless preproduction, notes from an investigation we have memorably, momentarily interrupted."

Jenny Watson (vrouwenmeukalert)

"Haar vrouwenlichamen zijn hoofdeloos en griezelig wit, balancerend tussen Victoriaans bleek en overleden. Die balans wordt benadrukt door kleine 'levenstekens': een wondje op de borst, een kousafdruk in een been. Ze maken Van de Puttelaars foto's alleen maar indringender." (NRC Handelsblad)

Carla van de Puttelaar won dit jaar de Prix de Rome voor fotografie.

  

"19... heeft een riem boven haar heup waar een dood diertje aan hangt, het is haar huisdier en ze denkt dat het beestje nog leeft. ze is nogal verstrooid en warrig. aan haar hand is een smal hondenuitlaat-riempje, er sleept een dood dier mee.. ook daarvan denkt ze dat die nog leeft."



Scrapbook 3, voor de collectie 'La petite fille qui joue avec le loup' van modeontwerpster Natascha Stolz.

  

"Linda Besemer, a Los Angeles painter, whose brilliant chromatic works are created by painting on one side of a plastic sheet, removing the plastic, and painting on the other side. The resulting objects are hung over towel bars and look both like textiles and like paint."

"(...) they hang on bars like big, slick towels or tablecloths, sometimes spooling onto the floor in luscious folds. The colors dazzle, especially when striped, but the technique is so laborious that the works can seem machine-made."

Linda Besemer

Painting is back, again

 Anne Verhoijsen: Splitzij

Via een link van Cioran stuitte ik al grasduinend door de website van Dick Tuinder op een artikel over vrouwen, mannen, kunst en borduren:

"Vrouwenkunst, over het krankzinnige kunstproject van een zielige kunstenares, en hoe honderd mannen van naam en faam er toch aan meededen, geschreven voor 'De verenigde Sandbergen', en om kunstpolitieke redenen door de hoofdredactie niet geplaatst."

Met Naald en Draad, een tekst van Dick Tuinder.

Splitzij, een performance van Anne Verhoijsen.

  



"Zij tonen zich in een wonderlijke mengeling van kinderlijke kwetsbaarheid en naïeve volwassenheid. Striemen, blauwe plekken, ribbels en rollen maken op en welhaast pijnlijke manier duidelijk dat groter worden niet een vreugde zonder meer is."

Hellen van Meene

 Man Ray:
 Marcel Proust (1871-1922) on his deathbed



"This 'last portrait' - death mask, painting, drawing or photograph - remained in the narrow circle of relatives and friends, but, in the case of famous personalities, it could be widely circulated in public."

Last Portrait in het Musée d'Orsay, Parijs.

In de kunstbijlage van de papieren Volkskrant vandaag een artikel over Nederlands wereldwijd beroemde 'Droog Design':

"Intussen prijst de Rotterdamse meubelontwerper Richard Hutten zichzelf aan met het motto 'no sign of design'. Hella Jongerius schaamt zich voor de associatie met prullaria, en Pieter Vos van het Rotterdamse ontwerpbureau 75B laat weten dat hij het 'helemaal gehad heeft' met ontwerpen. "Het is een dom vak geworden. Iedereen kan ontwerpen, en alles is gedesigned. laten we iets zinnings gaan doen, in de natuur wandelen of zo."

Naar aanleiding van de tentoonstelling Hallo Holland in The Art Directors Club, New York.

 Gerhard Richter: Two Candles

"Of all the paintings in the current Gerhard Richter show, there is one that I come back to over and over. I remember seeing it reproduced for the first time on an early Sonic Youth album cover in the mid 80s."

NY Arts Magazine: Meditation on Two Candles

      

De 1.655 (!) gouaches die Charlotte Salomon - de Anne Frank van de beeldende kunst - in de Tweede Wereldoorlog maakte zijn nu integraal te zien op de website van het Joods Historisch Museum in Amsterdam. Prachtig, Ontroerend en - in het licht van de geschiedenis - Gruwelijk tegelijk.

1941: "Charlotte was alleen en stond voor de keus 'een eind aan haar leven te maken of iets krankzinning bijzonders te ondernemen'. Met het vrije werken was het afgelopen. Het 'krankzinnig bijzondere' was het oproepen van haar leven in één omvattende reeks beelden."

1943: "Toen zij het werk aan haar bevriende buurman in bewaring gaf, drukte zij hem op het hart het goed te bewaren, want 'dit is mijn leven'. Niet lang daarna is Charlotte opgepakt en werd in 1943 in het concentratiekamp Auschwitz vermoord."

> Charlotte Salomon: Leben? oder Theater? (English version available here)

(detail) left: Shirt Shot by a Pearl Necklace, 1995.

(detail) right: Three Fathoms and a Thimble, 1997.

Silver thimble (vingerhoed) drawn into wire and threaded through a needle.

"My work is all about the potential of materials - even when it looks like they've lost all possibilities."

Cornelia Parker

 Dinie Besems, 1993

"De zonnewijzer is een stempel. Stempel de stempel rondom de navel, ga op de grond liggen met het gezicht richting het noorden, steek de wijsvinger in de navel en lees de tijd af."

Dinie Besems viert een vervroegd 10-jarig bestaan.

 Hanne Darboven (photo: A. Weber)

"I like the least pretentious and most humble means, for my ideas depend on themselves and not upon material; it is the very nature of ideas to be non-materialistic."

Hanne Darboven, as quoted in "Artists on Their Art" (Art International 12, no.4, 20 April 1968).

 Madeleine Berkhemer: i know you want to kill me

"Centraal in de ruimte hingen de agendabladen van Berkhemer zelf, vol doorgekraste afspraken en notities, weggeknipte delen en seksueel getinte tekeningen. Diaprojecties van zich in het pornoblad Rosie aanbiedende amateurhoertjes werden op de 2 bij 3 meter grote obsessief bewerkte agenda geprojecteerd."

Meer Madeleine Berkhemer: i know you want to kill me.

  

Werk van Madeleine Berkhemer, titels en afmetingen onbekend. Behalve bovenstaand werk maakt Madeleine Berkhemer onder andere installaties en performances met panty's, eigen en andermans bloot."

  Jeanne Dunning (unknown title)

"Without my skin would you be able to see me better, would I be more open, more accessible, closer? If I could shed my skin like a snake and it held a memory of my shape, could I get a glimpse of myself, would it work like a shadow or a trace, or just a husk? When you finally get to see yourself, are you always already empty or gone?"

Jeanne Dunning: Trying To See Myself

 

"Lesley's Dill's images and constructions explore the nature of the body and its clothing. In particular, her work uses metaphoric imagery to explore the role of language in cloaking or revealing the human soul."

Lesley Dill