"Want wat mij betreft is er voor de Liefhebber met de grote L niet al te veel verschil tussen design en kunst. Of zoals ik jaren geleden leerde: als het goed is, is het goed. Wat en waarom iets dan goed is en wat en waarom dan niet laat ik graag aan de experts en de theoretici over. Zelf ga ik slechts af op mijn enthousiasme en open mind gecombineerd met een vleugje - al zeg ik het zelf - goede smaak, volgens mij de beste graadmeter."

> Deze week zijn mijn stukjes uit logeren en wel bij design.nl, waar u ze onder de titel Design Online kunt lezen in de serie wekelijkse webloggers.

Afgelopen donderdag overleed op 92-jarige leeftijd Agnes Martin, een van 's werelds belangrijkste abstracte schilders en wat mij betreft een van de interessantste vrouwelijke kunstenaars van de vorige eeuw:

"Martin was fundamentally a loner. In 1967, when her New York career was taking off, she abruptly left the city, wandered the country for months in a pickup and camper, and stopped making art for seven years. She finally settled in New Mexico, building an adobe house with her own hands on a remote mesa where in winter she was snowed in for weeks at a time. After she resumed painting in 1974 her reputation grew and took on the aura of a legend. She became an inspiration to younger artists, from Eva Hesse to Ellen Gallagher, attracted to her undemonstrative but intensely personal art." (uit: International Herald Tribune)

> Obituary - grande dame Agnes Martin (1912-2004) en haar undemonstrative but intensely personal art.

In NRC Handelsblad vandaag een korte recensie van de tentoonstelling What's New bij galerie Annet Gelink, samengesteld door kunstcriticus Jim Lhamoree die er werk toont van hedendaagse kunstenaars als Marlene Dumas en Raymond Pettibon maar ook een tekening uit 1699 ophing van iemand als Jacob van der Ulft - iets dat mij grappig genoeg niet eens opviel toen ik er vorige week was, en dat is precies wat Lhamoree beoogde:

"Leuk is dat What's New het idee relativeert dat nieuwer altijd beter is. Maar de keuze voor de oude kunst had wel wat scherper mogen zijn, Lhamoree was voor dit deel van zijn tentoon-
stelling afhankelijk van de werken die hij in bruikleen kreeg van Kunsthandel Hellingman Jonker en Blondeau Fine Art Services. Door die beperking functioneert de oudere kunst nu vooral als aangever en niet als discussiepartner van de hedendaagse kunst." (NRC Handelsblad, 17 december 2004)

> What's New, een tentoonstelling in galerie Annet Gelink in Amsterdam met werk van een indrukwekkende lijst oude en nieuwe kunstenaars. Te zien tot en met 15 januari.

Designsite SHOWstudio biedt altijd net dat beetje extra en ik vond er dus vandaag een pagina vol filmpjes van de hier gisteren al genoemde Guy Bourdin, een mooie aanvulling op zijn foto's. Interessant om te zien is vooral het krakerige filmpje dat de fotograaf maakte op de set van de foto die bij het stukje hieronder staat.

> Compulsive Viewing: The Films of Guy Bourdin op de website van SHOWstudio.

De foto's van Guy Bourdin zijn dan wel gemaakt in de jaren zeventig van de vorige maar kunnen ook deze eeuw nog volop mee in de fotografie. Bourdin's modefoto's met sterke maar tot object teruggebrachte gladde vrouwen doen nogal denken aan bijvoorbeeld de foto's die Inez van Lamsweerde maakte voor Marlies Dekkers - of eigenlijk andersom, van Lamsweerde lijkt nogal geïnspireerd door de vrouwen van Bourdin - en zijn reclamefoto's van schoenen zouden zo in een modereportage van het blad Rails kunnen. Toch is de Franse fotograaf op zijn sterkst in mysterieuze en soms sadomasochisme-achtige taferelen van vastgebonden vrouwen, religieus aandoende beelden van naakte vrouwen met bloedende tepels en modellen die zichzelf in duistere achterkamertjes samen met hun kleding opgehangen hebben. Ze zijn een stuk minder glad, hebben een gelaagdheid daar waar je sommige van zijn andere foto's misschien als grapje kunt afdoen - en ze lijken alleen maar op zichzelf.

> Het werk van Guy Bourdin in de gelijknamige tentoonstelling - waar ook zijn allereerste zwartwit foto's en series oude polaroids te zien zijn - is tot en met 5 januari aanstaande te zien bij fotomuseum FOAM in Amsterdam.

Deze week werden vier kunstenaars genomineerd voor de new en improved Prix de Rome - tegenwoordig officieel gevolg door punt nl - die komend voorjaar voor het eerst op televisie te volgen zal zijn. Het Nederlandse volk kan vanaf nu gaan stemmen op de cultureel verantwoorde idols via de eveneens vernieuwe website, waar de toon voor onze eigenste Turner Prize alvast gezet wordt:

"Geef uw favoriete kunstenaar een steuntje in de rug door hem of haar een stem te geven! Momenteel zijn de deelnemers hard bezig met hun nieuwe werk dat later beoordeeld zal worden. Wat vindt u ervan?"

> Prix de Rome.nl 2005 en het Parool over de - overigens uiterst serieus te nemen - genomineerde kunstenaars Yael Bartana, Lonnie van Brummelen, Esther Tielemans en Kan Xuan in Prix de Romelijst: één schilder.

Cioran a.k.a Marcel van Eeden en zijn tekeningen waren deze week op de New Art Dealer Alliance Art Fair in Miami, goed voor een pagina vol fijne plaatjes van palmbomen, publiek en kunst.

> Miami 12/2004 op cioran63.com oftewel mooie foto's van Art Basel Miami Beach en de NADA Art Fair 2004.

Bij dependance Stedelijk Museum Bureau Amsterdam is op dit moment een prachtig en in al zijn schoonheid ontroerend werk te zien van kunstenaar Célio Braga. Voor de tentoonstelling Loss maakte de Braziliaanse Braga een vier bij vier meter groot tapijt of veld met duizenden delicate bloemen van witgele was:

"The title, Full Blown, is ambiguous: it evokes something or something in full bloom, but at the same time it refers to the moment at which a frequently fatal disease such as cancer or AIDS emerges in its strongest or most developed form. The body’s mortality and the vulnerability of existence are represented by a poetic shroud of countless pale wax flowers. The field consists of thousands of flowers, their combined weight equalling that of the artist – 65 kilos."

> Full Blown van Célio Braga in de tentoonstelling Loss - tot en met 31 december in Stedelijk Museum Bureau Amsterdam - waarin verder werk van Iris Eichenberg en Suska Mackert te zien is.