Rekende ik er op dat ik morgen wegens familiebezoek de opening van de tentoonstelling 'Met' van Maria Roosen in galerie Fons Welters zou gaan missen, blijkt die vanmiddag al geweest te zijn. In de tentoonstelling zijn - volgens een lijstje op het hier links afgebeelde beddengoed - onder meer handgesponnen, handgebreide schapenwollen zonnebloemen, een glazen spiegelbollen figuur op leren Van Bommel schoenen én drie lullen aan een touwtje te zien. Erg aanlokkelijk klinkt het niet, maar ik heb alle vertrouwen in Maria. U hoort en ziet nog van mij.

> Met, een tentoonstelling van Maria Roosen in galerie Fons Welters van 28 mei tot en met 17 juli, waar tegelijkertijd ook de groepstentoonstelling Halo te zien is.

Het kon niet lang duren voor de eerste kunstenaar op zou staan die het indrukwekkende beeld van de door Amerikaanse soldaten gemartelde Irakees-met-puntmuts-en- electrische-draden-aan-zijn-handen, dat hier dagenlang in alle journaals te zien was, in een kunstwerk gebruikt. Zelf overwoog ik iets met het iconografisch ijzersterke beeld te doen en zag er van af, maar grafittikunstenaar Jeroen Jongeleen a.k.a Influenza leende het als mal voor zijn stencil-kunst. In de straten van Parijs is nu het onmiddellijk herkenbare en mooie maar door zijn connotatie tegelijkertijd ook gruwelijke beeld van de Irakees te zien, dat wat mij betreft in het collectief geheugen gegrift zal blijven staan als symbool voor de donkere kant van de Amerikanen. En nu op naar het Witte Huis, met spuitbus en mal.

> grt uit Parijs op kunstlog Artbbq, met en over het werk van Jeroen Jongeleen.

In Londen is vannacht een grote opslagloods vol legendarische Britart uit de Saatchi collectie tot de grond toe afgebrand:

"A spokesman for Saatchi said he was 'absolutely devastated' and the cost was likely to run into millions of pounds. He confirmed that Emin's tent - Everyone I have ever slept with 1963-95 - and her piece known as The Hut had been lost. Works by Patrick Caulfield, Craigie Horsfield and 20 pieces by Martin Maloney were also destroyed. Hell, by brothers Jake and Dinos Chapman, may also have perished. They represent some of the cream of the so-called "Britart" movement of celebrated modern artists."

> Rampzalig: Fire devastates Saatchi artworks op BBC Arts en nrc.nl met Grote brand opslag Saatchi vernielt kunst (via Rickert)

Een week of twee geleden was ik bij Loerakker Galerie - gevestigd in een chique grachtenpand-met-trapje aan de Keizersgracht, zo'n galerie met een bordje 'bellen s.v.p.' naast de deur, iets wat ik vroeger nooit zou hebben gedurfd - om er eindelijk eens de kroonluchters van Hans van Bentem in het echt te zien, toen ik in de onverwacht grote kelders onder het gebouw in een geheimzinnig hoekje belandde. De muren van een nis met een eeuwenoud uitziend trapje naar boven hingen vol met uitgezaagde, witte cijfers van zo'n vier centimeter dik, willekeurige cijfers zo te zien, of getallen eigenlijk, variërend van 6 tot 35704, keurig netjes op een raster van dunne potloodlijntjes geplakt, in een schijnbare orde en alsof het er al eeuwen zat, een raadselachtige bezwering of toverformule van een zeventiende-eeuwse Amsterdamse alchemist. Bij navraag bij de galeriehoudster bleek het een kunstwerk te zijn dat tijdelijk bij de galerie in stock was, maar inmiddels al zo'n tien jaar in dat oude trappenhuis hangt. Ze wil het nooit meer kwijt, zei ze.

> Het geheimzinnige hoekje van de minstens zo geheimzinnige Ben Raaijman in de kelders van Loerakker Galerie.

Vpro's R.A.M besteedt vanavond aandacht aan Dorota Nieznalska, een Poolse kunstenares die vorige zomer door de rechtbank van Polen veroordeeld werd tot beperkte vrijheid, de betaling van proceskosten en een half jaar twintig uur dienstverlening per maand, nadat ze aangeklaagd werd vanwege het maken van een volgens sommigen godslasterlijk kunstwerk:

"De klacht werd neergelegd door twee parlementsleden en enkele activisten van de uiterst rechtse Liga van Poolse Families. Zij beweerden dat hun religieuze gevoelens geschaad werden alhoewel zij de installatie helemaal niet gezien hebben. Het enige wat zij zagen was een foto van het kruis in een krant. Enkelen hoorden enkel de commentaar van een televisiejournalist. De kunstenares verklaarde duidelijk dat het op geen enkele wijze in haar bedoeling lag eender wie of eender welke overtuiging te kwetsen. De rechters volgden volledig het standpunt van de klagers." (uit een tekst op vpro.nl)

> Cultuurprogramma R.A.M vanavond (op Nederland 3 om 19:32 uur) over de hier al eerder onder de aandacht gebrachte zaak Dorota Nieznalska. Update: vanaf nu is het fragment ook online te zien (Realplayer).

Dat de vinger van Martin uit den Bogaard niet zoveel rumoer veroorzaakte als het pistooltje van Joanneke Meester - en dit is, ik beloof het plechtig, de laatste keer dat ik het daar over heb - spreekt alleen maar in zijn voordeel. Uit den Bogaard doet namelijk gewoon wat hij doet, en dat zijn laatste werk toevallig een mense-
lijke vinger betreft in plaats van het embryo van een kangoeroe is misschien een stap verder, maar wel een logische stap. Geen vriendjes bij de Volkskrant om ophef en vertier te genereren, nee, gewoon de vinger van kunstenaar Aldert Mantje (bovenste rij, derde van links en klikbaar) die er wegens nutteloosheid toch al af moest, in een glazen kistje, twee elektroden en een monitor eraan en klaar is Martin.

> Zoals beloofd - de vinger van Aldert Mantje, een levend kunstwerk door de op internet bijna onvindbare Martin uit den Bogaard, bij Kunstvlaai 2004.

Onder de titel Skin schreef schrijfster Shelley Jackson een kort verhaal dat slechts bestaat bij de gratie van 2095 mensen, die ieder één woord op hun lichaam tatoeëerden. Zelf beet ze het spits af en liet de titel van het verhaal op de binnenkant van haar pols zetten, vroeg een vriendin het eerste woord op haar lichaam te tatoeëren en nadat BBC Radio aandacht aan het project besteedde was het verhaal snel rond. Mensen van over de hele wereld meldden zich als vrijwilliger en kregen ieder een woord toegestuurd met het verzoek dat, in een klassieke boekenletter, ergens op hun lichaam te plaatsen:

"From this time on, participants will be known as "words". They are not understood as carriers or agents of the texts they bear, but as its embodiments. As a result, injuries to the printed texts, such as dermabrasion, laser surgery, tattoo cover work or the loss of body parts, will not be considered to alter the work. Only the death of words effaces them from the text. As words die the story will change; when the last word dies the story will also have died. The author will make every effort to attend the funerals of her words."

> Skin, een verhaal in 2095 tatoeages van Shelley Jackson, een fotoreportage van de eerste twee tattoo's en een interview met één van de woorden in Short story concept takes art, literature beyond skin-deep.

Eigenlijk was het hondje van Constant, hierboven op de foto met baas en bazin, het hoogtepunt van de middag. Verder valt er over de opening van het nieuwe Stedelijk Museum CS weinig te vertellen - de nestors van de kunstwereld waren aanwezig, het uitzicht zoals verwacht prachtig, de hapjes heerlijk. En de kunst? De kunst is natuurlijk goed. Niks mis met Beckman, Baselitz en Yves Klein. Ook niet met Cindy Sherman of Robert Longo. Jammer alleen dat een groot deel van de werken al te zien was op de laatste tentoonstelling in het oude gebouw, en dat de tentoonstelling met jonge kunst op Marc Bijl na ronduit saai is. Van de impuls die het nieuwe onderkomen - dat alle potentie in zich heeft - het museum zou geven is, kortom, weinig te merken. Nog niet?

> Stedelijk CS maakt belofte nog niet waar - uit de Volkskrant van dit weekend.

Het kunstenaarsduo Tim Noble en Sue Webster maakt tegenwoordig installaties met silhouetten - u weet wel, als in schaduw van hand wordt vogel of konijn - die wat mij betreft teveel 'grapje' lijken om kunst te kunnen heten. Knap gedaan is het wel; was aan de stapel blikjes die ze vorig jaar tentoonstelden de skyline van Manhattan nog wel af te zien, wat Noble en Webster in hun nieuwste beeld HE/SHE voorelkaar krijgen is des te indrukwekkender. Het lijkt oplichterij, maar als ik Artnet mag geloven vormt de schaduw van twee vormeloze, abstracte stalen beelden (hier en hier) het tot in detail levensechte silhouet van een plassende man en vrouw:

"Two modernist-looking steel sculptures produce distinct silhouettes of the artists - taking a piss! Despite the scatological subject, the overall effect is esthetically pleasing. Noble's stream produces a graceful arc while Webster's crouched position almost seems like she's praying while gushing - shades of the esthetic alibi that justified the scandalous photos of Robert Mapplethorpe!" (uit Artnet's Gentleman's Relish)

> HE/SHE van "naughty couple" Tim Noble en Sue Webster in galerie Modern Art Inc, besproken door Artnet en afgekraakt door de Guardian.

Na dit jaar al Santiago de Compostela, New York en het Institut Néerlandais in Parijs aangedaan te hebben zijn de tekeningen van Marcel van Eeden deze maand te zien bij galerie Percy Miller in Londen, om vervolgens in juli weer door te reizen naar museum Franz Gertsch in Zwitserland, in augustus naar Duitsland, en begin volgend jaar nog eens de oceaan over naar Toronto - je zou er bijna overspannen van worden, als tekening.

> Vandaag bij de papieren post - een tentoonstelling van Marcel van Eeden en/of cioran63 in de Londense galerie Percy Miller van 21 mei t/m 25 juni, en verder...

Meer tv vandaag - het dagelijkse cultuurprogramma TV3 mocht alvast kijken in het nieuwe Stedelijk Museum CS en ik moet zeggen, dat belooft wat. Het ruwe randje van het TPG gebouw bleef behouden, Daniëls en Dumas hangen al en het uitzicht vanaf het dakterras-met-hippe-club lijkt adembenemend. Iemand nog een kaartje over voor de opening?

> de TV3 preview (Realplayer, ± 4 minuten) van het nieuwe Stedelijk Museum CS, dat dit weekend opent met de tentoonstellingen 20/20 Vision, Kramer vs Rietveld en een selectie uit de vaste collectie.

Zondag was het op Nederland 1 te zien, maandag nog eens, en nu is het online te bekijken - een prachtig portret dat Omroep Friesland maakte over de van oorsprong Friese maar inmiddels wereldwijd erkende schilder Robert Zandvliet. In zijn atelier in Rotterdam praat Zandvliet over het schilderen, zijn schilderijen, de veranderingen daarin en geeft ons zo een blik in het schildershoofd. En - beter dan duizend woorden - we zien in een versnelde weergave hoe in drie weken tijd één van zijn doeken tot stand komt. Ontroerend.

> Kijken! Portret keunstskilder Robert Zandvliet (in Realplayer en algemeen beschaafd Nederlands) uit de serie online documentaires van Omrop Fryslân, met voor de ongeduldigen onder ons op 24 minuut 16 de opnamen van een doek in wording.

Hoewel de Volkskrant kopte 'Kunst op RAI moet vooral verkoopbaar zijn' leek de media over het algemeen toch redelijk positief over de beurs te zijn - het NRC Handelsblad spreekt van 'Lef en experiment op boeiende KunstRAI' en het Parool vond Jong en hip terug op KunstRAI. Tijdschrift Kunstbeeld deed vier dagen lang verslag in tekst en beeld van de beurs en besteedde daarbij speciale aandacht aan, hoe schattig, Nederlands jongste kunstverzamelaar. Directeur Wim van Krimpen van het gemeentemuseum Den Haag haalde vanmorgen tv-programma Buitenhof met zijn op de KunstRai naar buiten gebrachte plannen voor het Stedelijk Museum. Deelnemer en kunstlogger Ron van der Ende vatte samen op ArtBBQ. Op kunstforum het Schoonheidspaleis raakten, voor wat het waard is, de gemoederen verhit. En ik, ik maakte er gisteren nog wat foto's. Van de volgens sommige mensen schokkende maar op internet tot nu toe onvindbare foto van Marnix Goossens, van het Kunstvlaai-achtige huisje van Komen/Murphy dat ik wel wat beter had willen bekijken, meer foto's van de nieuw ontdekte Johannes van Vugt - die aardig wat rode stippen plakte - en her en der wat vergeten dingen.

> Meer foto's van de KunstRai 2004, ter afsluiting en tot zover.

Ik weet het niet hoor, met die Kunstvlaai. Het alternatief voor de KunstRai lijkt vanuit de gedachte - ik citeer de directeur - "kunst moet niet zeuren maar doen" zo vol mogelijk met kunst en bijbehorend lawaai gestouwd. Terwijl je oog op het één valt, zie je vanuit je andere ooghoek alweer het volgende. Goede tekeningen zijn niet gewoon goede tekeningen maar hangen op een grote kartonnen apenrots en sterke schilderijen verdwijnen tussen muren van geluid en podia met flauwe acts.

De dingen die er wat mij betreft wel uit springen zijn de video van Ine Boermans, die vijf naakte vrouwen net zo lang filmde tot ze van schaamte of ongemak uit beeld liepen - het raden is: wie blijft er het langst voor de camera staan? - en een project dat stukken indrukwekkender is dan het in levende lijve teleurstellende pistooltje op sterk water van Joanneke Meester, namelijk de vinger van kunstenaar Aldert Mantje die door Martin uit den Boogaard nieuw leven ingeblazen krijgt (wordt vervolgd).

Verder zijn er wat oude bekenden te zien als de politiepaarden van Charlotte Dumas, de 'schuldige' landschappen van Gertjan Kocken en een portret zonder gezicht van Robert Geveke, mooie werken die ik stuk voor stuk liever op de KunstRai of in alle rust bij een galerie had gezien - in de kakafonie van een kunstkermis komen ze nauwelijks tot hun recht.

Maar misschien zie ik het niet. Misschien ben ik blasé. Misschien ben ik te conservatief. Misschien moet ik er nog een nachtje over slapen. Ik ben in ieder geval blij dat ik weer thuis ben - maar ga er vooral zelf eens kijken.

> Kunstvlaai 5, vanaf vandaag tot en met 16 mei in de Westergasfabriek in Amsterdam, en een reportage van cultuurprogramma TV3, aanstaande maandag om half acht bij de NPS op Nederland 3.

Het blijft vreemd, zo'n enorme hal vol witte hokjes van een paar vierkante meter waarin soms vijf of meer kunstenaars gepresenteerd worden, en waaraan ik altijd een vaag door-de-bomen-het-bos-gevoel overhoud. Toch heb ik het idee dat de KunstRai deze keer en zoals beloofd inderdaad vernieuwender, frisser en spannender was dan de afgelopen jaren. Folkert de Jong won met zijn purschuim-sculpturen de KDR KunstRai prijs (waarmee zijn juichende moeder, die naast me stond, nog blijer was dan De Jong zelf), de winnaar van vorig jaar (Rachid Ben Ali) had zijn eigen stand waarin muziek, champagne en wie weet wat coke welig tierden, en Marc Bijl toonde op een strategische plaats vlakbij de ingang zijn reddende engel (Saviour) in Rambo-stijl. Wilde kunstenaars dus, die het restje kunsthandelkunst (Karel Appel, een handvol Afrikaanse houtsnijwerken) en de overvloed aan vakkundige maar saaie schilders (Charl van Ark, misschien ook Esther Tielemans) met een hoog kunst-zoals-het-moet-gehalte, compenseren. Ik zag mijn eerste Louise Bourgeois. Ik zag mede-kunst-loggers Jeroen Allart (link), Ron van der Ende (link) en Manu Baeyens (link). En ik zag de bescheiden maar prachtige doekjes van Johannes van Vugt, de schilderijen van KDR-prijs-genomineerde Pär Strömberg, de post-it briefjes van Claire Harvey, en de poppenhuizen annex maquettes van een eigenzinnige Frank Halmans.

> KunstRai 2004 - mijn foto's, die van Kunstbeeld, en die van partner in crime Tonie.net

De jaarlijkse buzz rondom de KunstRai is weer begonnen, en klinkt deze keer zelfs iets luider omdat een aantal oude vertrouwde galeries dat het voorgaande jaren af liet weten weer present is - ja, ook Fons Welters en Paul Andriesse doen weer mee - en een nieuwe generatie galeriehouders waaronder Diana Stigter en Upstream haar intrede doet.
Alsof dat nog niet genoeg is wordt voor de tweede keer de KDR KunstRai prijs uitgereikt, toont dependance Stedelijk Museum Bureau Amsterdam 'nieuw talent' in de centrale tentoonstelling en verzorgt tijdschrift Kunstbeeld behalve een dagelijks verslag op de website ook nog eens een dagelijkse talkshow op de beurs zelf - kortom, om met de organisatie te spreken, "de 20e KunstRAI Amsterdam ziet er veelbelovend uit".

> De KunstRai 2004, van woensdag 5 tot en met zondag 9 mei in Amsterdam Rai, de genomineerden voor de KDR KunstRai prijs 2004 en een overzicht van deelnemers en kunstenaars op galeries.nl

Vorige maand won hij een Charlotte Köhler Prijs, deze week is hij te zien op de KunstRai, volgende week doet hij mee in de openingstentoonstelling van Stedelijk Museum CS en vandaag zond R.A.M een item over rising star Marc Bijl uit - dat u eigenlijk niet had mogen missen:

> Marc Bijl is vanaf morgen online te zien bij Vpro's R.A.M, vanaf woensdag namens Upstream Gallery op de KunstRai en vanaf 16 mei in de tentoonstelling 20/20 Vision in Stedelijk Museum CS.

In een overzicht van Weense kunst uit het begin van de vorige eeuw toont het Gemeentemuseum in Den Haag dit voorjaar werk van schilder Egon Schiele, de man die "mee timmerde aan het voetstuk van de hedendaagse trend en het beter deed". Schiele stond, aldus de Volkskrant, aan de wieg van kunstenaars als Tracey Emin en - de eveneens uit Wenen afkomstige - Elke Krystufek:

"De kunst loopt er van over: seksuele provocatie als artistieke stellingname. Liefst hand in hand met theatraal zelfonderzoek, van Tracy Emin tot de seks- en zelfobsessie van de Weense Elke Krystufek (1970), waarmee het GEM onlangs uitpakte. Niets mis mee, maar wel met de opvatting dat het baanbrekend zou zijn. Daarvoor hadden ze toch een eeuw eerder moeten zijn." (de Volkskrant, 1 mei 2004)

> De tentoonstelling Klimt Schiele Klee in het Gemeentemuseum in Den Haag (t/m 4 juli) en het Algemeen Dagblad naar aanleiding van die tentoonstelling in De angst voor seks over het werk van Egon Schiele.