"When David Bowie introduced us to Tracey three years ago, we then told her, "You couldn't get arrested in New York." Now, she would barely be allowed to buy a Happy Meal."



> Een fijn verhaal van de botste criticus van Artnet.com: 'Eminent Domain' by Charlie Finch.

Deze week op de cover van het Volkskrant kunstkatern: "Bezoekster van xtc-thema-avond in Now & Wow, 20 september Rotterdam, voor een reproductie van Gustav Courbets schilderij 'L'origine du monde' (1866). foto Joost van den Broek".


> Kijk en vergelijk: Now & Wow versus Courbet.

  

In navolging van Sotheby's en Christie's Londen organiseert nu ook de Amsterdamse vestiging van Christie's een 'veiling van louter hedendaagse kunst'. De veiling 'SOLD.' begint met een openings-house-party (*invitation only) op 4 oktober, gevolgd door een kijkdag op 5 oktober en de veiling zelf op zondag 6 oktober. Onder de kunstwerken die geveild worden twee recente werken van Berend Strik, ingebracht door galerie Fons Welters. 'Blue' en 'Pink' moeten minimaal € 1500,- per stuk opbrengen. Inclusief btw. Ik ga mijn spaarvarken vast stukslaan.

> "Dansen en drinken tussen kunstwerken", het Parool over de 'new collectors' veiling 'SOLD.' bij Christie's Amsterdam. Het veilinghuis maakte er een mooie catalogus bij, op papier te koop bij de betere boekhandel of als PDF-bestand te downloaden via uw eigen internet.

"One may attempt to fit these 17 paintings into the generally approved kitsch category. (...) Yet Craven's animals, for all the outward corollaries — the brightness, the adorableness — extend no invitation to an interpretation of sentimentality, and, therefore, no juxtaposition of irony."

> Ann Craven's suikerzoete Birds & Beasts volgens Artnet.com.

"Had Eadweard Muybridge lived in an age of global television coverage and an entertainment-driven consumer culture, he would have been a media superstar (...) When displayed in his patented zoopraxiscope, the images of animals and men walking and running caused a true sensation. A newspaper account from 1883 of one of Muybridge's many lectures remarked on the "wonderful effects" of the photographs and the "repeated applause" they elicited from the audience."

> Zoals gezien op tv: 'Woman walking on all fours', uit de fotoserie 'Animal Locomotion'. Eadweard Muybridge maakte de foto's, ene Charl Lucassen maakte er animaties van.

"But my hand will always be imperfect because it's human. And I think that is where the beauty is."

> Margaret Kilgallen over en aan haar werk in de korte filmpjes Heroines en Influences op 'art:21'.

Twee jaar geleden overleed op 33-jarige leeftijd rising young kunstenares Margaret Kilgallen. Sindsdien neemt haar man de honneurs waar:

"Barry McGee, the husband of the late Margaret Kilgallen, paints a reproduction of Pine, one of her previously created pieces."

> 'Pine' van Margaret Kilgallen in de tentoonstelling art/women/california, 1950-2000

"Terwijl andere Europese steden zoals Londen en Bilbao de vruchten plukken van een groots museaal gebaar is de Amsterdamse kunst minder dan terug bij af."

> Are you angry or are you boring?: een open brief aan het College van Burgemeester en Wethouders en de Gemeenteraadsleden van Amsterdam tegen de afwijzing van de nieuwbouwplannen van het Stedelijk Museum, ondertekend door 'tout' Amsterdam - en de rest van Nederland. Klik hier om deze brief mede te ondertekenen.

De Spaanse modeontwerper David Delfín veroorzaakte opschudding tijdens de jaarlijkse Pasarela Cibeles modeshow in Madrid:



"Some in the crowd said the hoods recalled the burqa head-coverings that women in Afghanistan had to wear when the Muslim fundamentalist Taliban were in power. The director of the weeklong show, Cuca Solana, got up from her seat and ran backstage in a failed bid to persuade the models to stop the show. Fermin Lucas, director of the Ifema convention center that hosted the show, stormed out in protest, as did many fashion writers. "This is an insult to women at a time when we are all fighting for equality and respect", Lucas said."

> Yahoo News over de spraakmakende modeshow van David Delfín (via webgemms).

"Het seizoen begint goed, want de eerste rechtszaak in de bedrijfstak is een feit. Fotografe Hellen van Meene, groot geworden dankzij haar controversiële kijk op kwetsbare pubers en de algemene honger naar fotografie, verlaat galerie Paul Andriesse. De vooraanstaande galeriehouder pikt het niet langer: een kunstenaar waarmee de galerie een avontuur begint, haakt af als hij of zij succes krijgt in het buitenland. Galerie Paul Andriesse moest een paar jaar geleden ook al afscheid nemen van de fotografe Rineke Dijkstra."

> 'Amsterdamse galeriewereld is een soap', aldus het Parool.

> 'Some Rare Photos - 2' op 'The original diary of Annelies Frank'.

Na de 'suikerorganen' die ze twee jaar geleden met hun 'Cookery Club' maakten, reanimeren Liz Chute en Sander Dikstra nu de suikerfabriek in Halfweg. Als laatste suikermakers zullen ze in de ontmandelde fabriek de leidingen repareren waardoor jarenlang, als door de bloedvaten van een enorm hart, de grondstoffen voor suiker werden getransporteerd:

"De setting is een verlaten fabriekshal dooraderd met half ontmantelde pijpleidingen waarin het residu van melasses nog steeds aanwezig is. Ooit stroomden duizenden liters suikerstroop door deze leidingen naar grote raffineerovens. Chute en Dikstra brengen verdwenen leidingen terug met geblazen en gegoten suikerwerk. (..) Suiker is echter geen lang leven beschoren. Langzaam zullen alle suikerleidingen smelten en instorten terwijl de kunstenaars reparaties uitvoeren en nieuwe onderdelen toevoegen."

> Het Parool over 'The Cookery Club' en het project 'Suikerleidingen, reanimatie van de Suikerfabriek' op festival 'Van IJ tot Zee' (t/m 29 september).

  Elke Krystufekl: 'Les miroirs d'Elke'

"Then, there are pieces with Krystufek photographing herself in a mirror, becoming her own model, in a photograph and later in a painted picture. Here we have an illustrated novel consisting of 1,800 snapshots, provocative notes between a diary and a soap opera, the associative storyboard of an artist�s life, there are trashy videos and the ever-recurring carefully constructed photo collages."

> De spiegels van Elke Krystufek

"In 1991 werd David Cerný, destijds nog student aan de kunstacademie in Praag, in één klap wereldberoemd toen hij een Russische tank roze schilderde. Het oorlogsmonument stond op een hoog voetstuk in het centrum van Praag en eerde de Sovjet-troepen die de stad op 9 mei 1945 van de nazi's hadden bevrijd. Cerný eigende zich het pantservoertuig toe door de sokkel met roze letters te signeren — een handeling die het gedachtegoed van kunstenaar Marcel Duchamp in herinnering bracht. De 'interventie' zoals Cerný zijn roze tank noemt, werd alom uitgelegd als een politiek
statement (...).

Pink Tank haalde voorpagina's van alle belangrijke internationale kranten. Het Engelse dagblad The Guardian noemde het een 'ingenieus kunstwerk en een welkome humoristische bijdrage aan een gespannen en serieuze maatschappij'. President Václav Havel sprak van een 'begrijpelijke uiting van jeugdige gevoelens'. Alleen de Tsjechoslowaakse autoriteiten en de Russische regering waren minder van het kunstwerk gecharmeerd. Cerný werd veroordeeld wegens vandalisme en de tank werd zo snel mogelijk weer in zijn originele, olijfgroene kleur overgeschilderd." (uit: NRC Handelsblad van vrijdag 13 september)

> Circus Cerný is in de stad: monumentale beelden van David Cerný op negen verschillende locaties in en rond de Witte de Withstraat in Rotterdam - van 13 september tot 9 november.

Enschede, april 1991

> De donkere kamer van Daniëls, maar dan het schilderij (en in mijn linkeroor wordt gefluisterd: "René Daniëls is God - van de Nederlandse schilderkunst dan").

  René Daniëls: 'De donkere kamer'

Vanmiddag vond ik tijdens het witten van de aanstaande geheime jongenskamer van De Man een langvergeten zeefdruk. 'De donkere kamer' van René Daniëls zat in een map met tekeningen waar hij niet thuishoorde, samen met een litho van Rob Scholte en een kleurenkopie van Günther Förg.

> w.j. schuiling's handelsonderneming b.v. over Epstein-Barr (Good luck!).

In galerie Paul Andriesse opende gisteren een tentoonstelling van Antonietta Peeters met 'nieuwe schilderijen en haakwerk'. Over dat haakwerk schreef Rutger Pontzen in Vrij Nederland:

"Het beeld rekende in een keer af met alle vooroordelen die je kan hebben over vrouwelijke kunstenaars die met textiel werken. Niks geen huisvlijt of gefröbel. Hier stond een fiere stoere constructie, waaraan vrouwen en mannen zich konden vergapen."

Die fiere stoere constructie, een gehaakte motor, is deze keer niet te zien in de galerie. Wel hangen de muren vol met de bijbehorende gehaakte motorhelmen - die niet persé op helmen lijken en juist daarom mooi zijn, beter ook dan de vijf gehaakte 'zeilboten' waarmee Antonietta Peeters in 2000 de Philip Morris Kunstprijs won. In de geheime achterkamer van de galerie als toegift drie schilderijen - landschappen die niet uit de toon vallen bij het haakwerk en het tegelijkertijd relativeren.

De kunstenares zelf zag er overigens helemaal niet zo fier en stoer uit en leek eerder op een timide meisje uit een keurig milieu dat je zó met een haak- of fröbelwerkje en een kopje thee bij het haardvuur ziet zitten. Des te beter, zou ik zeggen. Om in de rubriek gossip te blijven: ook heldin Marlene Dumas bracht een bezoekje aan de opening. Jammer dat ik - timide meisje uit een keurig milieu - haar niet aan durfde te spreken.

> Antonietta Peeters en de tentoonstelling 'nieuwe schilderijen en haakwerk' in galerie Paul Andriesse, t/m 26 oktober.

    

Op een zonnige middag een paar weken geleden liepen De Man en ik naar binnen bij galerie Paul Andriesse aan de Prinsengracht in Amsterdam, met de geheime missie om de ruimte te bekijken waar ooit - in 1982 - galerie Helen van der Meij was gevestigd. Bij De Man vielen daar in dat jaar de schellen van zijn ogen toen hij zag dat Kunst ook iets van het moderne leven kon zijn.

Nu twintig jaar later stonden er meubels van Charles en Ray Eames met daar op en om kartonnen decors en displays van de Amerikaan Allen Ruppersberg. Terwijl De Man met De Galeriehouder sprak bekeek ik in de achterkamer de tentoonstelling toen mijn oog viel op wat potloodgekriebel in een hoek bij de deur. Het leken notities te zijn van een electricien of loodgieter die daar misschien ooit aan het werk was geweest en bij het volgen van de met dun potlood getekende snoeren, pijlen en symbolen zag ik dat de tekening zich uitstrekte tot in alle hoeken van de ruimte.

De Assistente van de Galeriehouder vertelde dat de mysterieuze notities twee jaar geleden zijn gemaakt door de Ierse kunstenares Katie Holten voor de tentoonstelling 'Works on paper and Drawings' en sinds die tijd alle verfbeurten hebben overleefd. Intrigerend zijn ze, de onopvallende dingen in verborgen hoekjes en gaten die alleen worden opgemerkt door de oplettende kijker met oog voor detail die zich afvraagt wie ze heeft gemaakt en waarom ze zijn gemaakt. Daar hou Ik nou van.

> De Tekening van Katie Holten.

Om op de zaken vooruit te lopen: na de expositie van Antoinetta Peeters in galerie Paul Andriesse (waarover morgen, na een bezoek aan de opening, meer) heeft Andriesse een tentoonstelling van het werk van de Deense kunstenares Ann Lislegaard ("widely regarded as one of Denmark's most successful young artists") in zijn agenda staan. Op zesentwintig oktober om zeventien uur, om precies te zijn. Omdat dat nog lang duurt, we bijna niet kunnen wachten en om de spanning wat op te voeren bij deze vast een kleine preview. Soort van.

> 'Oh ah' van fotografe, video- en tevens geluidskunstenares Ann Lislegaard.

  Greg Colson:
 'Pie Chart Study: Qualms About the Web'

"Heel anders dan de ernstige, rokende, bevlogen Jan de Cock is Greg Colson (1956): een verlegen man, het hoofd draagt hij gebogen tussen de schouders, een vage glimlach speelt om zijn mond. De Amerikaan praat zachtjes en zonder ophef over de taartdiagram-schilderijen en de kaart van Amsterdam, waaraan hij al weken werkt op de zolder van galerie Art Affairs."

> Intentie en ongeluk - als het leven zelf: het Parool over Greg Colson, die van 7 september t/m 3 oktober exposeert in galerie Art Affairs in Amsterdam.

 

"The body is beyond question, the object of whose materiality we are most certain."

> Astrid Hermes en het lichaam, vanaf morgen in Galerie 39 in Amsterdam.

   

Weggestopt in een stoffig en verlaten hoekje van het trappenhuis naar de torenkamer van 'Museum Jan Cunen' in Oss - de stad waar ik mijn puberjaren doorbracht maar dat, hoewel niet onbelangrijk, geheel terzijde - hing met drie verkreukelde nieten aan een balk vastgemaakt een onooglijk en daardoor ontroerend werkje van David Bade. Ik verdenk hem er van dat hij - met tekening en nietpistool verborgen onder zijn jas - het museum binnengeslopen is en de tekening er eigenhandig heeft opgehangen. Zelfs het titelbordje vergat hij niet.

> David Bade: Niet klagen maar dragen

 Marisca Voskamp:
 'Lekker' (2001)

Kunstenares Yvonne Dr?Wendel ontdekte dat wij in Nederland niet de enigen zijn die denken dat de stof met rode en witte ruiten - het zogenaamde 'Brabants Bont' - typisch is voor ons land. Nee, de rood-met-witte ruit komt in bijna ieder land voor en wordt in elk van die landen geclaimd als onverveemdbaar cultureel erfgoed:

"The Indian salesman continued to insist that this textile design is Indian and part of his cultural inheritance. Standing in front of a man from India who claims 'my' material as a traditional Indian design made me nervous. From that time onwards I started to ask about this pattern."

> Brabants Bont, Tanzaniaans Bont, Japans Bont en Indiaas Bont op de site 'Universal Pattern', een project van Yvonne Dr?Wendel in de tentoonstelling van 'Upstream'.

"Lady with an Ermine (Ceilia Gallerani), an undisputed masterpiece of the Italian Renaissance. The powerful work also is particularly significant in that it was painted in approximately 1491 and anticipates the Mona Lisa (1505-14)."



> 'Dame met een Hermelijn' in 'Leonardo da Vinci and the Splendor of Poland'.